چند نکته در مورد اینکه می‌تونیم امیدوار باشیم؟

بعد از دو پست پشت سرهمی که مهرداد در مورد تعداد امضاها فرستاد وسوسه شدم آماری در این مورد در بیارم. تا زمانی که من آمار رو در می‌آوردم در مجموع ۵۰۷ امضا جمع‌اوری شده بود در حالی که ۱۵ تای اونها یا خالی بودن و یکی از اونها بدون نام و نشان بود. بنابراین ۴۹۱ تا امضای معتبر داشتیم. از این تعداد دانشگاه واترلو با ۸۰ امضای معتبر (با نام و نشان) در صدر جدول قرار داره و دانشگاه UBC با ۷۰ دانشگاه دومه. دانشگاههای آلبرتا- کونکوردیا و تورتنو به ترتیب با ۳۶- ۳۰ و ۲۴ امضا در مکان‌های سوم تا پنجم هستن. در این میان دانشگاه ساسکاچوان با ۱۳ امضا یازدهمین دانشگاه تو این لیست به حساب می‌یاد. یه نکته جالب اینکه از ایران ۱۵ دانشجو این لیست رو امضاء کردن در حالی که با ۹ امضای بدون مشخصات بیشترین آمار رو از این لحاظ دارن. (می‌شه حدس زد که اومدن به کانادا احساس امنیت رو تو بچه‌های ایرانی افزایش داده.) از کشورهای دیگر هم فقط دو تا دانشجو از آمریکا این نامه رو امضاء کردن. ترجیح می‌دادم تعداد دانشجوهای ایرانی هر دانشگاه رو داشتم چون مسلماْ تو شهرهایی مثل ونکوور و تورنتو که مرکز زندگی مهاجران ایرانیه بالتبع تعداد دانشجوها هم زیاد خواهند بود. نکته جالب دیگه اینکه تعداد زیادی دانشجوی غیر ایرانی هم این لیست رو امضاء‌ کردن. خوندن پیغام بچه‌ها هم خالی از لطف نیست. بعضی‌ها با لحن شدیدالحنی اعتراض کردن و حتی تهدید کردن که بعد از اتمام درس به ایران برمی‌گردن. بعضی‌ها هم غلط‌های فاحش داشتن تو نوشته‌هاشون. البته بعضی‌ها هم خیلی خوب نوشته بودن و به نکات جالبی اشاره کرده بودن.

اینجا خلاصه‌ای از این آمار رو می‌تونید ببینید:

به قلم:‌ مریم