Remembrance Day

 

این روزا روی سینه اکثر کاناداییها این گل شقایق قرمز رو می‌بینید. معادلش تو ایران گل لاله است که سمبل شهیده. هفته دیگه سه‌شنبه برزگداشت شهدای کانادایی جنگ جهانی اول هستش. روی همه اتوبوسها این عبارت رو می خونید: مبادا فراموش کنیم (Lest we forget) 

خوب ما اون روز چیکار می‌کنیم؟ هیچی همون کارایی که روزای غیر تعطیل انجام می‌دیم. یکماه دیگه اینجا پایان ترمه و باید کمربندها رو محکم بست.  

این شعرهم تقدیم به کلیه رزمندگان این خطه: 

In Flanders fields the poppies blow
Between the crosses, row on row,
That mark our place; and in the sky
The larks, still bravely singing, fly.
Scarce heard amid the guns below. 

We are the dead. Short days ago
We lived, felt dawn, saw sunset glow
Loved, and were loved, and now we lie
In Flanders fields.

Take up our quarrel with the foe:
To you from failing hands we throw
The torch; be yours to hold it high.
If ye break faith with us who die
We shall not sleep, though poppies grow
In Flanders fields.

به قلم: سیمین