دیروز و امروز جزء بادیترین روزهای ساسکاتون محسوب میشه. الان هوا ۲ -درجه است اما با باد ۱۰ -احساس میشه. دیروز به قدری یاد شدید بود (۵۰کیلومتردرساعت) که حتی نمیشد راه رفت و من فکر کردم توی ایران اگر با سرعت بیشتر از ۱۰۰ km ماشین رو میروندی چنین فشاری رو احساس میکردی. جالب اینجاست که درختها در اینجا ریشههای مقاومی دارند که اونها رو سرپا حفظ میکنه اگر تو ایران ۲۴ ساعت باد با سرعت ۵۷ کیلومتر بر ساعت بیاد درختهای زیادی میافتند. قطعی برق و تلفن و اینجور چیزا هم پیش میاد یعنی کل سیستم بهم میریزه. ما اینجا در یک شهر دویست هزار (۲۱۳۶۵۴ ) نفری زندگی میکنیم و کسی هم اهمیتی به آب و هوایی که که یک روزش برای کشورمون فاجعه درست میکنه نمیده.
فقط یادتون باشه همیشه کلاه گرم داشته باشید و صورتتون رو بپوشونید.
به هرحال با همه این تفاسیر ما تمام فعالیتهامون رو به صورت عادی حفظ کردیم و دیشب هم با تعدادی از دوستان شام رو در سالاد بار و بوفه BONANZA صرف نمودیم.
بعداْ در مورد رستورانهای ساسکاتون بیشتر مینویسیم.
در ضمن هفته آینده هوا آرام و بسیار عالی است.
به قلم: سیمین
مراسم شکرگزاری بر طبق همان لیستی که پیش ازاین گذاشته شده بود انجام شد. سه نوع برنامه موسیقی مختلف که همه تم سنتی داشت اجراشد. پیانو و آواز/گیتار و آواز/پیانو و ترومپت (من از همه با دوربینی که مال خودم نبود فیلم و عکس گرفتم و اگر خوب شده باشه اینحا اضافه می شه)
روی میز یک گلدون میبینید که شامل انواع غلاتی که در ساسکاتون کشت میشه هستش. در حقیقت ریشه مراسم شکرگزاری به همین برداشت محصول برمیگرده . اما به هرحال الان حالت کلی پیدا کرده و برای تمام نعمتها و فرصت هایی که در زندگی به ما داده شده از خداوند سپاسگزاری میشه. جالب بود که در بخشی از برنامه Farmer کانادایی درمورد کاشت و برداشت و مزرعه داری در کانادا صحبت میکرد (تصاویر به زودی) ایشون گفت خیلی سالها به خاطر حمله ملخها هیچ محصولی نداریم اما باز هم خدا رو شاکریم. در ضمن یکی از شغلهای خوب برای خانومها در ساسسکاتون رانندگی کمباین هستش.
(نکته:گلدون وسط میز بود و شمارهای که بر طبق اون سز میز غذا میرفتیم زیر گلدون جاسازی شده بود)
پذیرایی خیلی خوب و از نوع غذای کانادایی بود. اصل غذا هم شامل بوقلمون بود ولی ما از همه انتخابهایی که داشتیم به حد اشباع خوردیم.
برای هر تعدادی از کشورها تعدادی انجیل به زیان اصلی روی میز قرار داداه شده بود. جالب بود که سه مجلد فارسی درسه چاپ متفاوت هم وجودداشت که ما یادگاری برداشتیم. اما مثلا به زبان آلمانی وجود نداشت و این دوست ما نتونست چیزی پیدا کنه.
در مجموع مراسم جالبی بود و بعد از ظهر دوشنبه ما رو به خوبی پرکرد. جای دوستانی که نیومدن خالی.
به قلم: سیمین
دیروز عصر از طرف ISO برنامه خوش آمد گویی برای دانشجویان ورودی جدید برگذار شد و از آنجایی که قرار بود نورالله و رامین برنامه موسیقی اجرا کنند ما هم در این برنامه شرکت کردیم. تو این برنامه نورالله آواز میخواند و رامین تنبک میزد. برنامه بچهها با آواز ؛میگذرم تنها؛ شروع شد و با ؛پیرهن صورتی؛ خاتمه پیدا کرد. در قسمتی از برنامه هم نورالله برنامه تکنوازی تنبک را داشت. اجرای بچهها با استقبال شدید حضار روبرو شد.
نکته جالب اینکه پیتر مککینن (Peter MacKinnen) رئیس دانشگاه ساسکاچوان کل طول برنامه (به جز موقعی که سخنرانی داشتن) در میز ما حضور داشتند و با بچههای ایرانی صحبت میکردند.
از آنجایی که در پستهای قبلی بیشتر در مورد شهر ساسکاتون صحبت کردیم از این به بعد تصمیم داریم در مورد دانشگاه زیبای ساسکاچوان بیشتر بنویسیم. و در نهایت عکسی دیگر از نورالله و رامین این بار در حین اجرا.
پانوشت
(سیمین)
برنامه خیلی بزرگتر و جالبتر از اونی بود که من توی ذهن داشتم. چون من به طور اتفاقی با دوستان PSA درمراسم شرکت کردم (مریم که زنگ زد فکر کردم قراره بریم کافی!). پذیرایی مفصل و اکثر خوراکیها veggie بودند. جالب بود که مجری برنامه عیدفطر رو به حضار مسلمان تبریک گفت.
آقای دکتر MacKinnon که برادرشون سفیر اسبق ایران بوده میز دانشجوهای ایرانی رو برای نشستن انتخاب کردند و مدت طولانی گرم صحبت با بچه ها بودند. من و مهسا و مازیار درمجاورت خانم Kathelen از بخش مشاوره دانشجویی بودیم که ایشون هم متولد انگلیس هستن اما سالها در اصفهان زندگی کرده و خاطره های خوبی از ایران داشتند. (مازیار رو که به عنوان عنصر اصفهانی معرفی کردم با خوشحالی گفت سلام علیکم!!!)
دو عدد بلیت ونکور Via Railبه قید قرعه به دانشجوهای جدید داده شد.
(عکسها به همت نگارنده و Kathelen;)
به قلم: مریم و سیمین
این روزها هوای ساسکاتون عالیه و از اونجایی که این هفته مصادف با عید فطر و مهرگان بود با بچهها تصمیم گرفتیم که تو پارک مواسین دور هم جمع بشیم و ناهار را هم برای کباب بره مهمان PSA باشیم. صبح روز شنبه قراره یک بره قربانی بشه و از طرف دیگر سالاد- نوشابه- ذغال از طرف PSA فراهم می شه.
برنامه ساعت ۱۲ ظهر شروع میشه و تا عصر ادامه خواهد داشت. اگر قصد آمدن دارید و براتون امکان دارد لطفاْ سیخ همراه داشته باشید. منتظر دیدار شما هستیم.
زمان:روز شنبه ۴ اکتبر ساعت ۱۲
مکان: مواسین پارک
به قلم: مریم
اکثر ایرانی ها تو شهرهای مختلف کانادا کامیونیتی دارن و مراسم مختلفی رو برگزار می کنند. هر چند که به نظر خیلی ازماها که گروه دوستان خودمون رو داریم شاید این کارها ضرورتی نداشته باشه که مثلا ایرانیهایی که به دلایل متفاوتی اینحا هستند رو زیر یک چتر ببینیم. این مقدمهای بود که بگم خوبه که تو برنامههایی که دانشگاه میذاره هم شرکت کنیم و اونجا همو ببینیم. اینحا اغلب گروهها وابسته به کلیسا هستند. نمونه دوستان کانادایی ما هم خانوم استر که معرف حضور همه هست و ما کماکان میبینیمشون.
برنامه Thanks giving هفته آینده هستش .
اینهم ایمیل مربوطه از طرف شرلی:
International students from the U of S and their families are invited to:
"Expressions of Thanksgiving" - a Thanksgiving Day celebration
- Traditional Thanksgiving Dinner - turkey (and vegetarian option), stuffing, mashed potatoes, salads, pumpkin pie, and more!
- Games & Prizes
- Musical entertainment
- "Harvest" from a Christian farmer's perspective
- Opportunity for you to express thankfulness
- Child care is provided
When: Monday, October 13 (national holiday) from 4:30 - 8:00 p.m.
Where: at Emmanuel Baptist Church, 1636 Acadia Drive (corner of Taylor Ave.)
Transportation is available free of charge by van from Seager Wheeler parking lot at 4:10 p.m.
Cost: $5 (per person over 4 years old)
One hundred tickets will be sold from a table in the Global Commons:
Wed, Oct. 1, from 12 p.m. to 3 p.m.
Thurs, Oct. 2, from 10 a.m. to 1 p.m.
Mon, Oct. 6, from 9 to 11 a.m.
Tues., Oct. 7, from 12:30 to 3 p.m.
Tell your friends. If you are part of a club or association at the university, please pass this invitation on via your association's web network.
من با اجازه سیمین یک عکس Thankgivingی اضافه میکنم به پست. باشد که قبول افتد.
پاییز دراینجا کوتاه و بسیار زیباست. تقریبا همه رنگها رو تو طبیعت میتونید ببینید. من و مریم احتمالا در طول هفته آینده یه سری میریم عکاسی . اگر کسی دوست داره بیاد با هم هماهنگ میکنیم. از دانشگاه پیاده راه میفتیم میریم کنار رودخونه. بعدشم میتونیم BBQ داشته باشیم. (عکس مربوط به فضای جلوی دانشکده مهندسی میشه)
به قلم: سیمین
نمایشگاه پوستر Imaginus از ۲۰ تا ۲۶ سپتامبر در place riel برقراره. صبحها که از در پلس ریال میای تو یه سری پوستر بزرگ جلب بیننده میکنه که یکیش همون تصویر معروف kissing the war هستش . قیمت پوسترها ازبیرون کمتره . توصیه می کنم تافردا یه سری بزنین. من دو باری رفتم و خریدکردم .
پرتره های بسیارزیبایی از طبیعت و شهرهای مختلف جهان وسبکهای مختلف فکری در نمایشگاه به تصویرکشیده شده است.
آزادی فکری در هنر نمادی از نوع آزادی است که در کشورهای غربی می تونید لمسش کنید بدون اینکه فکر و شعور بیننده رو زیر سوال ببره.
به قلم: سیمین
همون طور که در پستهای قبلی سیمین نوشته بود شنبه هفته پیش از طرف ISO و گروههای مذهبی شهر برنامه ای ترتیب داده شده بود تا دانشجوهای بین المللی را با خانواده های کانادایی آشنا و هماهنگ کنند. برای همین هم اغلب خانواده های کانادایی و بعضی دانشجوها غذا و دسر تهیه کرده بودند. بعضی دوستان هم در خوردن کوتاهی نکردند (تصویر بالا نمایشگر همه چیز است). سیمین هم طبق معمول خبری ازش نبود و موبایلش هم جواب نمی داد.
بعد از شام هم نوبت هنر نمایی هنرمندان از سرتاسر گیتی بود. خوشبختانه از ایران هم نورالله آواز "می گذرم تنها" را به صورت هنرمندانه اجرا کرد.
البته برنامه اصلی مربوط به فردا شب بود که نورالله و محمد بچه ها را برا افطار دعوت کردند و بعد از افطار نورالله با ضرب و آواز از مهمان ها پذیرایی کردند و گاهاً رامین هم ایشان را همراهی کردند.
از اینکه امسال دوستان خوبی به جمعمان پیوستند خیلی خوشحالیم مخصوصاً اینکه بین شان هنرمند هم حضور دارند.
به قلم: مریم
گوشی من دیشب تو مهمونی گم شد. اولش روی میز بود کنار دستم بعددیگه نبود. خوب این جوراتفاقااینجا طبیعیه. اگه اومدین ایتجا یکی بهتون گفت چرا تو کیفت پرازدستمال خورده است اصلا تعجب نکنید. اینجا فرهنگ غنی خودشو داره. به عنوان مثال به ایمیلی که امروز به دست من رسید توجه کنید
یک عددگوشی موبایل پیدا شده!!!
اگه مال شماس فردا صبح با دادن نشانی اونو از .. تحویل بگیرید:D
اگه هم خواستین فحش بدین به.. فحش بدین همش نقشه اون بود!
با هم شرط بستیم که آیا میشه موبایلو از جلوی چشتون طوری برداریم که شما نفهمین یانه .
من گفتم می فهمه .. گفت نمی فهمه
(تشریح پروسه ..)
....
بعدش که شما دوتا کیک دادین بهم (خداییش خوشمزه بود. tnx)من عذاب وجدان گرفتم به .. کلی گفتم گوشیشو پس بده که .. گفت بذارفردا. خلاصه هرچی خواستی فحش بده به .. بده.
مازول
------
این مطلب یه بهانهای بود برای اینکه یادآوری کنم که بچههای اینجا مقدار پرانرژیتر!! هستن. سعی کنید با محیط کنار بیاید. معاشرتها رو حفظ کنید. زود ناراحت نشید از یه حرف و شوخی کوچیک . اینحا ایران نیست دیگه همین تعداد آدم بیشتر نیستیم. برای کارای داوطلبانه یا کمک اینقدری نیرو نداریم که بخواد تفرقه هم بیفته. حداقل توی گروه PSA ووابستگان همه سعی می کنن با روحیه خوب کارکنن. ما اینجا می خوایم یه گروه خوب داشته باشیم و با تساهل و تسامح پیش بریم . اونایی که ازخارج یا احیانا داخل ساسکاتون نمی تونن این رو تحمل کنن خودشون هستن که درتهایت نا امید می شن.
---
موضوع بعدی گزارش potluck روز شنبه است.
به قلم: سیمین
امروز ۱۷ سپتامبر در ورزشگاه دانشگاه شرکتهای مختلف گرد هم آمده بودند و برای دانشجویانی که قراره در آینده وارد بازار کار بشوند شرکتشان را معرفی و تبلیغ میکردند. اغلب این شرکتها نفتی بودند و بیشترین کار هم برای فارغالتحصیلهای رشتههای مهندسی بود. نکته جالب اینکه بر خلاف دو سال قبل اغلب شرکتها از دانشجوهای دکترا استقبال میکردند. در کنار نمایشگاه اغلب شرکتها جلسات سخنرانی دارند که از اینجا میتوانید لینکش را ببینید. اغلب این شغلها در استان آلبراتا و در درجه دوم ساسکاتچوان بودند یکی دو شرکت هم از استان انتاریو حضور داشتند.
به قلم: مریم
مرکز دانشجویی دانشگاه یه برنامه potluck برای روز شنبه ۲۰ سپتامبر گذاشته که حتما ایمیلشو دریافت کردین. درکنارش یه سری برنامه تفریحی و دوست و غیره یابی و آشنایی و ارتباط با خانواده های کانادایی هم برگزار میشه.
در حاشیه بگم که در غیاب اهل و اهالی PSA من و مهسا و میثم و نورولا (مانند فبیولا اما ورژن ایرانی ) و محمد(دو تای آخر از دوستان جدید الورود) روز یکشنبه با بچه ها به بهانه افطاری رفتیم پارکی که نزدیک Ehxhibition هستش. برنامه در اصل potluck بود ولی بیشتر زحمت رو میثم و مهسا کشیده بودن. من اولین رنگینک رو در کانادا خوردم و فوق العاده بود. آخرش حسابی سرد شده بود و نمی تونستیم از کنار آتیش تکون بخوریم . ولی برنامه خوبی بود و خوش گذشت. ازمیثم به خاطر پذیرایی خوب و ride ممنون.
در انتها از مریم و رضا(مدیریت PSA) هم به خاطر ساپورت همیشگی شون تشکر می نمایم.
فکرمی کنم ساسکاتون یکی از بهترین کامیونیتی های دانشجویی ایرانی کانادا رو داشته باشه.
به قلم: سیمین