دوربین همراه داشته باشید

به بهترین عکسهای زمستانی  درهر نقطه‌ای از ساسکاتون و مناطق حومه‌ای جایزه تعلق می‌گیرد.  ایده / نورپردازی و رنگ عکسها که بیشتر تابع مهارت و علاقه عکاس است از معیارهای امتیاز دهی به شمار می‌رود.  

به قلم سیمین

اخبار

ا- این هفته از طرف رئیس دانشگاه یک ایمیل به همه دانشجوها زده شده بود تحت عنوان گسترش خوابگاهها. در این نامه آمده شده که دولت محلی ساسکاچوان برای ساخت یک مجموعه بزرگ خوابگاهی به دانشگاه اعتبار در نظر گرفته. ظاهراْ تا پنج سال آینده تعداد خوابگاهها دو برابر شده و تعداد دانشجوهای ساکن از ۶ در صد به ۱۵ درصد افزایش خواهند یافت.

۲- امسال قرار بود محوطه وسط دانشگاه یک زمین اسکیت رو باز درست کنند. این هفته من متوجه شدم که زمین اسکیت وسط دانشگاه آماده است. از اونجایی که این روزها هوا خوب و اغلب اوقات بهاریه زمان بسیار خوبیه برای ورزش‌های زمستانی مثل اسکی و اسکیت.

۳- سومین خبر اینکه هفته گذشته international week بود در دانشگاه. طی این هفته دانشجویان از کشورهای مختلف هر کدام گوشه‌ای از فرهنگ خود را ارائه می‌دادند. از ایران هم نورالله به همراهی یک دختر کانادایی-هندی مراسم تنبک‌زنی داشتند. در صورت امکان در پست بعدی فیلم اجرای تنبک نورالله را خواهم گذاشت.

به قلم: مریم

نخست وزیرخوش تیپ ما!

 

ایرانتو: دولت محافظه کار سرانجام توانست با جلب موافقت حزب لیبرال ، لایحه بودجه کل کشور را بتصویب رسانده و عملا از پارلمان رأی اعتماد بگیرد.
مایکل ایگناتی یف، رهبر جدید حزب لیبرال ، پیش از این درخواست چند مورد اصلاح در مفاد بودجه را کرده بود که بلافاصله از سوی محافظه کاران پذیرفته شد.
در جلسه روز دوشنبه اصلاحات پیشنهادی ، با 214 رأی مثبت در مقابل 84 رأی منفی دو حزب نئودمکرات و بلاک کبکوا به تصویب رسید.
بدین ترتیب دولت محافظه کار استفن هارپر که تا دو ماه پیش در آستانه سقوط قرار گرفته بود، بار دیگر در مسند قدرت باقی ماند. 

نتیجه اخلاقی:  

۱-اجازه فعالیت به احزاب مخالف و اختیارات این احزاب در امور کشور سبب بالا رفتن دموکراسی و به اصطلاح مخابراتی استفاده از diversity  در کیفیت قانونگداری و مدیریت می گردد 

۲- هیئت ظاهری نخست وزیر سبب inspiring و encouraging در جهت همکاری عموم می گردد. 

به قلم سیمین

نکات مثبت و منفی زندگی و تحصیل در کانادا

چند مساله مهم هست که من اینجا مطرح می‌کنم . دوست داشتید بیاید نظر بدین. 

اول اینکه با توجه به افرادی که من اینجا دیدم فرق چندانی بین اینکه شما از ایران برای پذیرش اقدام کنید با از داخل کانادا وجودنداره. بیشتر به استاد بستگی داره که دنبال دانشجو باشه یا نه. 

دوم اینکه رزومه و معدل در گرفتن پذیرش از استاد مهمه. دانشگاههای معتبر ایران به خصوص شریف اینجا هم شناخته شده اند. 

سوم PhD و کلا مقاطع تحصیلی حساب شده‌تر و در مقایسه سخت‌تر از ایرانه بنابراین باید ذاتا آدم کوشایی باشید که از زندگی آکادمیک خسته نشید.

چهارم اساتید کانادایی به مراتب بهترن ولی خوب تعدادشو کمتره و آسیایی‌ها سخت گیر و منضبط هستند که خیلی وقتها سبب درگیری استاد و دانشحو و به تعداد مکرر انصراف یا قطع فاند میشه. استاد منم یک دو بار اساسی تاحد سکته دادن دعوام کرده. وقتی هم خوش اخلاق میشه مهربونه ولی به سکته دادنش نمی‌ارزه چون من هر بار فکر می‌کنم اخراج شدم و احساس stable بودن نمی‌کنم و مجبورم بعد بشینم فکر کنم که حالا با study permit اینجا بمونم چیکار کنم یا برم ۳ سال ول بگردم با کدوم دانشگاه اپلای کنم بگم تا الان کجا بودم و چیکار می‌کردم. خوب اینا خیلی استرس آوره. یکی از دوستانم که بعد از یکسال ول کرده بود. رفته بود دانشگاه دیگه چون قبلا پذیرششو differ کرده بوده. پس بد نیست از چند جا پذیرش داشته باشید.

خلاصه وقتی میفتین دنبال کار apply کردن حتما این پارامترها رو در نظر بگیرید و اینکه آیا در این مقطع تحصیل تنها هدف شما هستش یا نه. اگر می‌خواهید بیاید اینجا و کار کنید فقط دنبال master باشید چون برای دکترا خیلی فرصت شغلی محدودتره. در مورد مهاجرت هم راستش من هیچ وقت دنبالش نبودم چون شانسیه و ممکنه تو یه مقطع زندگی استرس زیادی وارد بکنه. همونطور که درمورد خیلی از فک و فامیل و دوست و آشناها دیدیم.  

من الان که اومدم کانادا احساس فوق العاده‌ای ندارم و به قول رضا اون آسمان خراشها و هلیکوپترهایی که تو تی‌وی می بینید مال چند تا شهر بزرگ دنیاست و منتطر نباشید که اینجا وارد دنیای تکنولوژی بشید و خیلی عجیب و غریب باشه. ازون لحاظ فکر کنم امارات و سنگاپورو مالزی از ما جلوتر باشن. درنتیجه اصلا توصیه نمی‌کنم به عشق تکنولوژی و ماشین و توریست بازی بیاید اینجا.

مساله دیگه که خیلی از ماها به خاطرش اینجا هستیم اینه که دانشگاههای آمریکای شمالی سطح کیفی بهتری نسبت به کل دنیادارند و مدرکشون هم در ایران معتبر و به راحتی قابل ارزشیابیه و  امکانات علمی خوبی که اینجا فراهم هست جو را برای تحقیقات مستعد می‌کنه.

به قلم: سیمین

کار و درس هم زمان

دوستی از ایران ایمیل زده و دو مورد کار و درس همزمان پرسیده بودند. برای فرد مجرد حداقل هزینه زندگی تک نفره به قرار زیر خواهد بود: 

۴۰۰-۵۰۰ هزینه مسکن 

۱۰۰ رفت و آمد و پوشاک

۲۰۰ تا ... هزینه خورد و خوراک  

بنابراین هر نفر حداقل حدود ۸۰۰ دلار هزینه زندگی خواهد داشت. البته هزینه‌های دانشگاه هم جای خود دارند. برای دوره تحصیلات تکمیلی (فوق لیسانس و دکترا) هزینه دانشگاه تا کنون حدود ۳۰۰ دلار در ماه (۳۶۰۰ دلار سالانه) بود. اکنون زمزمه‌هایی در مورد افزایش این رقم مخصوصاْ‌ برای دانشجویان بین‌المللی به گوش می‌رسد. برای دانشجویان لیسانس این رقم بالاتر است. (فکر می‌کنم هزینه ثابت + تعداد واحدهای برداشته شده باشد.)  

و اما در مورد درآمد: حداقل درآمد مربوط به کارهایی همچون فروشندگی است که حدود ۹ دلار برای هر ساعت است. هر چقدر کار سختتر و تخصصی‌تر باشد این رقم بالاتر خواهد بود. اینجا کار کردن برای جوانان یک مسئله جا افتاده است. البته همانطور که قبلاْ هم نوشته بودم اگر مهاجرت داشته باشید می‌توانید وام تحصیلی بگیرید و تعداد ساعت کار هم برای شما نامحدود خواهد بود. (حداکثر ۲۰ ساعت با ویزای دانشجویی)  

 و در خاتمه اینکه زبان مرسوم در این ناحیه کلاْ انگلیسی است و مردم به ندرت فرانسه بلدند.  

به قلم:‌مریم

ورزش در ساسکاتون ۱

یادمه زمانی که ایران بودم و کار پذیرشم درست شده بود یکی از موضوعاتی که تو اینترنت دنبالش بودم شرایط استفاده از امکانات ورزشی دانشگاه و شهر بود. فکر می‌کنم دانشگاه ساسکاچوان یکی از بهترین سالن‌ها و امکانات ورزشی دانشگاهی را در کانادا داراست. با داشتن کارت دانشجویی شما می‌توانید به صورت رایگان از اغلب امکانات ورزشی دانشگاه استفاده کنید. سالن ورزشی قدیمی دانشگاه در دانشکده Education قرار داره که شامل یک سالن بزرگ چند منظوره- یک سالن ورزش‌های رزمی- سالن اسکواش و استخر شنا است.   

ساختمان تازه ساز و بزرگ ورزشی (معروف به PAC) تقریباْ تمام امکانات ورزشی اعم از:‌ دیوار صخره‌نوردی - باشگاه بدنسازی (سالن بسیار مجهز و بزرگ)‌ - سالن رقص- زمین دویدن - استادیوم والیبال و بسکتبال- چندین سالن اسکواش - استخر شنا و مرکز بهداشت ورزشی را دارد. در قسمت ورودی هر دو ورزشگاه با ارائه کارت دانشجویی حوله تمیز بگیرید.  

به جز این دو ساختمان دانشگاه چندین زمین چمن - زمین تنیس - یک استادیوم فوتبال - یک استادیوم فوتبال آمریکایی - سالن هاکی روی یخ و کرلینگ دارد. بنابراین اگر عازم دانشگاه ساسکاچوان هستید حتماْ قسمتی از وقتتان را برای ورزش در نظر بگیرید.  

در پست‌های بعد بصورت جزیی در مورد امکان استفاده از این امکانات خواهم نوشت.  

به قلم:‌مریم

شب فیلم

مریم جان ازمن خواسته راجع به برنامه پات لاک روز شنبه بنویسم. والا برنامه خوبی بود. من اون روز برای بار دویستم moving داشتم. و فکر نمی‌کردم بتونم برم. اما مریم و رضا و مازیار و نورلا لطف کردن اومدن و خیلی کمک کردند و از طرف مامانم هم تشکر می‌کنم ازشون. 

خلاصه ما بعد از اسباب کشی رفتیم رستوران و بوفه Hard Wok که به شدت توصیه می‌شه و غذاها و دسرهای خیلی خوشمزه‌ای داره.  

بعدشم دست خالی اومدیم پات لاک. البته در فرصت باقی نورلا الویه و مریم هم کیک گردویی درست کرده بودند که پودرش مال مازیار بود.   

در اینجا از همه بچه‌ها که زحمت کشیده و خلاقیت به خرج داده بودند هم تشکر می‌کنم.  رامین که پیراشکی خوبی درست کرده بود و محمد که قیمه پخته بود و میترا برای باقالی پلو و آذین شله زرد و سپیده که کیک خوشمزه‌ای پخته بود و همه بقیه اونایی که زحمت خرید و آشپزی و آوردنشو کشیده بودند و یا از ایران با خودشون آورده بودند (فکر کنم آقا مهدی بودن) که لیستش طولانی میشه.  

البته رضا هم چایی رو با دو تا قوری در دستش مدیریت می‌کرد و با وجود پای آسیب دیده مدام در رفت و آمد بود که اونم واقعا جای تشکر داره.

هیستوری این برنامه پات لاک که در لانج‌های رایز والستون برگذار میشه برمی‌گرده به موی نایت پی اس ای! منتها اون شب چون پروژکتوری در کارنبود پس فیلمی هم در کارنبود و برنامه به خوردن و صحبت و تعریف خاطره و شوخی گذشت. اما قراره که بعد از این هر چند وقت یکبار موی و snack potluck داشته باشیم و بیشتر هم کیفیت موضوعی فیلم مطرح هستش و جمع هم دانشجویی و دوستانه است.  

پس با ما همراه باشید.

به قلم: سیمین

ساعت

همونطور که در شکل پایین می بینید ساسکاچوان از CST یا زمان منطقه مرکزی تبعیت می‌کنه. نکته جالب در مورد ساسکاچوان اینه که در تمام سال ساعت آن تغییر نمی‌کند. در نتیجه ما شش ماه از سال با منیتوبا و شش ماه دیگر با آلبرتا هم ساعت هستیم و زمان این دو استان همواره یک ساعت اختلاف دارد. 

به قلم: سیمین

مهاجرت- تابعیت و داشتن وکیل

بعضی از دوستان در مورد لزوم داشتن وکیل پرسیده بودند. در مورد گرفتن ویزای تحصیلی نیازی به گرفتن وکیل نیست. حتی دوستانی هم که از طریق skill worker اقدام می‌کنند هم به نظر من نیازی به وکیل نخواهند داشت ولی با توجه به اینکه اخیراْ عده زیادی از طریق سرمایه‌گذاری اقدام می‌کنند و اغلب اطلاعات کافی در این مورد وجود نداشته و ظاهراْ برای سرمایه‌گذاری نیاز به دادن طرح پیشنهادی است بنابراین بهتر است با یک وکیل در این مورد مشاوره کنید. خانم هایده امیرزاده وکیل ایرانی مقیم ساسکاتون هستند که در این زمینه می‌توانند راهنمای خوبی باشند.  

در مورد آمدن و نیامدن به کانادا این خود شمایید که باید تصمیم بگیرید این کار به نفع شما خواهد بود یا نه. برای خیلی از افراد مهاجرت به کانادا به معنی شروع از صفر است مثلاْ اگر در ایران پزشک شناخته شده‌ای باشید اینجا حداقل ۳-۴ سال باید تلاش کنید که امتحان‌های ورودی را پشت سربگذارید (چیزی معادل کنکور) . بنابراین اگر در ایران کار و موقعیت جا افتاده‌ای دارید تحقیق بیشتری کنید. من به تمام کسانی که از ایران اقدام می‌کنند کاملاْ حق می‌دهم و می‌دانم که صرف انرژی و پول زیاد برای مهاجرت به جایی که فقط در مورد آن شنیده‌اند بسیار سخت است. همه ما هر روزه ایمیل‌هایی در مورد افراد موفق در خارج از کشور می‌گیریم ولی هیچ کدام از ما دوست نداریم در مورد افراد ناموفق در خارج از ایران صحبت کنیم. برای این کار کافی است به شهرهایی مانند تورنتو و ونکوور سر بزنید و افرادی را ببینید که به زعم خود دارند بیزینس می‌کنند. بسیار عالی بود اگر دوستان می‌توانستند حداقل یک یا دو بار (زمستان و تابستان)‌ به کانادا آمده و زندگی در اینجا را به شخصه تجربه کنند و سپس برای مهاجرت اقدام کنند. در طول این مدت هم ما سعیمان این بود که یک دید واقعی از زندگی در اینجا ارائه دهیم ولی با این حال به باور من این کار بسیار مشکل است.  

 و اما در مورد زندگی در ساسکاچون و اینکه من واقعاْ این کار را توصیه می‌کنم و یا نه.  

۱- ساسکاچوان قسمتی از کانادای بزرگ و زیباست. 

۲- امکانات رفاهی تقریباْ همه جای کانادا به یک صورت پخش شده است.  

۳- زمستان همه جا سرد است ولی ساسکاچوان از بقیه استانها (به جز منیتوبا) سردتر است.  

۴- من اگر حق انتخاب داشته باشم زندگی در کلگری را ترجیح می‌دهم. چون گرمتر است. بزرگتر و زیباتر است و در نهایت اینکه نزدیک بنف است. ولی با این حال (ساسکاتون +‌ استادم) را برای دوره دکترا ترجیح داده و می‌دهم.  

۵- من تا آنجایی که شنیده‌ام افرادی که از طریق سرمایه‌گذاری استانی اقدام می‌کنند حداقل باید تا ۳ سال در این استان سکونت و سرمایه‌گذاری کنند.  

۶- در مورد شهروندی افراد مهاجر می‌توانند پس از گذراندن ۳ سال برای گرفتن شهروندی اقدام نمایند. این مدت برای دانشجویانی که قبل از گرفتن مهاجرت ساکن کانادا بودند ۲ سال است.   

۷- در مورد امکان کسب درآمد من تجربه خاصی ندارم ولی به صورت کلی باید این را در نظر داشته باشید که شرایط کسب درآمد در کانادا با ایران کاملاْ متفاوت است. در ایران به دلیل ناکارآمد بودن سیستم پخش و توزیع کالا افراد زیادی قادر به تعمین زندگی خود از طریق خرید و فروش هستند ولی در کانادا چنین چیزی تقریباْ غیر ممکن است. حتی در شهرهایی مانند ونکوور که جمعیت ایرانی بسیار بالایی دارد اغلب فروشگاههای ایرانی مشتری‌های محدود ایرانی خود را دارند. در یک کلام می‌شود گفت در ایران این پول است که پول می‌آورد ولی در کانادا این مهارت و تجربه شماست که به درد شما خواهد خورد.

به قلم: مریم

چله زمستون

شب بود 

بیابان بود 

زمستان بود 

بوران بود سرمای فراوان بود 

.... 

اگر فکر می‌کنید که این ترانه در حوالی ساسکاتون ساخته شده اشتباه می‌کنید. نظر شما راجع به سرمای هوا اینجا چیه؟ به نظر من تو آفتاب به این زیبایی و هوایی که اکثرا آرام هستش ما این فرصت رو برای دیدن زمستان به این زیبایی هیچ کجا پیدا نمی‌کنیم. من امروز که اومدم دیدم که دما -۳۱ است اصلا باورم نمی‌شد. یه بارم -۳۵ بود ولی من بازم متوجه نشدم. اون روز تازه داشتم ازفرودگاه میومدم و ساکمو می‌کشیدم رو زمین تو برفا ولی اونقدری اذیت نشدم. 

کلا اینجا وقتی طوفانی میشه و (شبها) بدن سریع حرارتشو از دست میده.  زیاد اتفاق نمی‌افته . کلا خدا رو شکر که زیادم تابستون نداریم چون همون یکماه به شدت گرم میشه. با وجودا ینکه من یه تیکه راهو از تو پارک میام و برف تا زانوم میرسه گاهی ولی به نظرم مشکل خاصی نمیاد. 

یه آزمایش جالبی هستش که هیچ دنیا نمیشه انجام داد و اونم اینه. یه لیوان آب جوش رو به هوا بپاشید فکر می‌کنید چی میریزه پایین؟ یخ و برف. من فیلمشو تو وبلاگ یکی از بچه ها دیدم و خیلی جالب بود. 

البته اینم بگم که هفته دیگه هوا عالیه و برنامه‌های خوبی میشه گذاشت.

عکس روز سال نو گرفته شده. 

به قلم: سیمین

پ.ن من معمولا فی البداهه یه مطلبی می نویسم و زیاد ویرایش نمی کنم . دوستام می گن شبیه حرف زدنته ! پس لطفا اگه perfect نیست به بزرگواری خودتون ببخشید.

نکاتی در مورد ادامه تحصیل

دوستانی که ایمیل زده و یا پیغام گذاشته‌اند و در مورد امکان ادامه تحصیل پرسیده‌اند.

۱- اگر شما از طریق مهاجرت اقدام کرده باشید و یا به هر ترتیب ساکن کانادا باشید با داشتن نمره تاقل و حداقل معدل می‌توانید برای مقطع مورد نظر خود اقدام کنید. اگر تافل نداشته باشید می‌توانید در کلاس‌های زبان دانشگاه ثبت نام و شرکت نمایید. اگر هم معدلتان مورد قبول نبود می‌توانید برای چند درس ثبت نام کرده و سپس با آوردن معدل مورد نظر وارد مقطع تحصیلی دلخواهتان گردید. اگر مثلاْ مدرک فوق دیپلم از ایران دارید احتمالاْ‌ می‌توانید با انتقال تعدادی از واحدهای گذرانده در ایران (اطلاع کافی ندارم) لیسانس خود را شروع کنید. با توجه به اینکه هزینه تحصیلی مخصوصاْ‌ برای مقطع لیسانس بالاست اگر مهاجرت داشته باشید می‌توانید در ضمن تحصیل مشغول به کار گردید. 

۲- اگر می‌خواهید از طریق دانشجویی وارد کانادا شوید باید با داشتن معدل و نمره زبان و رزومه قابل قبول برای ادامه تحصیل اقدام نمایید. پس از ورود به کانادا با داشتن ویزای دانشجویی می‌توانید برای گرفتن اجازه کار در خارج از دانشگاه برای حداکثر بیست ساعت در هفته اقدام کنید.

به قلم: مریم